Buitendijks

Buitendijks is de lofzang op het rurale Groningen in al zijn facetten

gelegen aan de Eems en aan de Waddenzee,

waar de nacht nog echt duister is,

waar de meeuwen heer en meester zijn

en op de zandbanken te midden van het kalme geronk van voorbij varende schepen

de zeehonden onbekommerd liggen te zonnen

Waar op het oude en nieuwe land de buizerd en de kiekendief de lege kleivlakken

met hun unieke vergezichten bestieren,

welke slechts onderbroken worden door

als baken fungerende eeuwenoude Groninger kerktorens

Waar ganzen in al hun eigenzinnigheid

een donsfeestje bouwen op de dijk bij Hoogwatum,

terwijl de dichter met een dwaze fanfare in zijn hoofd

buitendijks voort raast en

vervolgens vertelt over de laag schrijdende zon

in het bijna grijze graan achter Zeerijp

Dáárover gaat Buitendijks:

zijnde een warm en bevlogen pleidooi voor het Groningse

en als filmisch/literair/muzikaal totaalgebeuren tegenspel biedt aan het slechte

bodem-imago dat Groningen onterecht ten deel is gevallen.

De liederen worden afgewisseld met filmbeelden van zowel de Groningse natuur

als de poëzie, voorgedragen door de dichter.

Na de pauze klinkt Beethoven:

twee Ierse volksliederen en zijn pianotrioversie van de Tweede Symfonie,

dit alles door Frans Vuursteen gearrangeerd voor Triptychon.